İNSANLAR TANIDIM... - Edebiyat Bende

İNSANLAR TANIDIM...



İnsanlar tanıdım ;
Dünya tatlısı. can yoldaşı
Sevincinize ortak, kedere  yoldaş,
İstediğin yola git, yolda bırakmaz,
Elini uzatsan, omuzunu uzatır.
Çıkarını düşünmez, iyiliğe koşullanmış .
Beden yorgun, zihin yorgun olsa da,
Gönlü genç, merhametli, vefalı, sadık bir dost
İnsanlar tanıdım; 
Henüz çok genç, hayatının baharında,
Düşünceleri, beklentileri,
 Hayatının sonbaharında;
Umutsuz, güvensiz, çekingen ,
Cesaretini yitirmiş, hep geri planda
İnsanlar tanıdım; 
Kendinin merkez olduğu bir dünyada ,
Dünya onun etrafında döner,
Minneti yok, yardımı yok,
Danışmaz hiç kimseye...
İnsanlar tanıdım;
Güler yüzlü, tatlı dilli, 
Çıkarlarına dokunursan 
Ondan kötüsü bulunmaz hayatta .
İnsanlar tanıdım;
Vefalı bir eski dost gibi,
40 yıl sonra karşılaş, hiç ara vermemiş gibi.
Gülüşü dünyayı ısıtır, 
Öfkelenir, kini buzullar yaratır.
İnsanlar tanıdım;
Merhametine kelimeler yetersiz,
Kızarsa, acımasızlığını kimse yok edemez.
İnsanlar... İnsanlar... 

Makbule ABALI


Yorum Gönder

0 Yorumlar