Der Medâyih-i Kâdî-i Şâm Müftî-zâde-i Sâhib-ihtişâm- Baki

Bâga reşk itse revâ ravza-i firdevs-i berîn
Şol kadar zînet ü fer virdi yine Ferverdîn

İrişür bâd-ı seherden nefehât-ı cennât
Mevsim-i Ürdibihişt irdi bihişt oldı zemîn

Demidür lâle yaka bezm-i bahâra meş’al
Gonca-i zanbak ola nergise şem’-i bâlîn

Görinür sahn-ı çemenden yine şâh-ı nergis
Âsmândan nitekim hey’et-i ‘ıkd-ı Pervîn

Bâguñ evrâk-ı bahar u katerât-ı şeb-nem
Dâmenin eyledi pür-sim ü zer ü dürr-i semîn

Nergis-i bâga nazar kıl ne dimekdür bu kim
Câm-ı zerrîn ile ‘ayş eyleye bir hâk-nişîn

Sâhil-i bahr-i ‘Adendür meger etrâf-ı çemen
Dest-i mihr anuñ içün oldı bu gün gevher-çîn

Goncaveş bâg-ı belâda nice bir hâsıl ola
Girih-i hâtır u teşvîş-i dil ü çîn-i cebîn

Bâga ‘azm eyle yüri turma ki sahn-ı gülşen
Cân-fezâdur niteki meclis-i mahdûm-ı güzîn

Hâsıl-ı ‘ömr-i girân-mâye-i Şeyhü’l-islâm
Pertev-i lutf-ı Hudâ nûr-ı hüdâ revnak-ı dîn

Menba’-ı mekremet ü lutf Mehemmed Çelebi
Vâhib-i fazl u ‘atâ sâhib-i ‘izz ü temkîn

Bâg-ı kadrinde anuñ sahn-ı sipihr ü encüm
Bir çemendür ki dökilmiş aña berg-i nesrîn

Kef-i kân hâsiyetinden görüp ihsân nic’olur
Yirlere geçdi hayâdan utanup genc-i defîn

Def’-i Ye’cûc-ı gama işigidür sedd-i sedîd
Men’-i ceyş-i eleme dergehidür hışn-ı hasîn

Nisbet olınsa eger fazlına zannum bu kim
Menzil-i vehmdedür mu’tekad-ı ehl-i yakîn

Defter-i devletine mihver-i eflâk kalem
Hâtem-i kadrine bu günbed-i firûze nigîn

Kabza-i kudretine kavs kemân-ı Rüstem
Nâvek-i re’yine per şeh-per-i Cibrîl-i emîn

Meclis-i ‘işretine bâde şafak bâdiye çarh
Nukl encüm meh ü hûrşîd iki câm-ı zerrîn

Goncaveş tab’ pes-i perde-i ‘uzletde seher
Sakin olmışdı ser-efgende vü dil-teng ü gamîn

Mülhim-i gayb göñül âyinesin karşu tutup
Eyledi tûti-i câna bu kelâmı telkîn

Ruhuña beñzer idi âyine olsa rengîn
Öykünürdi lebüñe la’l olaydı şîrîn

Secde kıldı göricek mâh kaşuñ mihrâbın
Bilmeyen şöyle hayâl eyledi kim ola cebîn

Kime kîn itdi yine çîni var ebrûlaruñuñ
Olmış ol çeşm-i gazâlânelerüñ âhû-yı Çîn

Dil-i âşüfte-sıfat cevr ile pâ-mâl itme
Hindû-yı halka be-gûşuñdur o zülf-i miskîn

Hûn-ı dil sanma görinenleri müjgânumda
Dîde gülzâr-ı ‘izâruñdan olupdur gül-çîn

Ebr-i nîsân gibi bu kilk-i güher-bârına
Eyledi gûş-ı cihânı sadef-i dürr-i semîn

Gerden-i dehre yine silk-i cevâhir takdum
Riştedür ma’ni-i bârîk ü güher lafz-ı güzîn

Serverâ şi’r degül nutk-ı Mesîhâdur bu
Tutalum gayrılar eş’ârı ola sihr-i mübîn

Ne ‘aceb ger ola bu nazm-ı revân rûh-efzâ
Ki senüñ midhat-i cân-perverüñe oldı karîn

Hâsıl ey kân-ı kerem irdi bu gün ol dem kim
Eser-i ‘âtıfet ü lutf zuhûr ide hemîn

Lâyık-ı devlet ü şâyeste-i ikbâl oldur
Kalmaya Bâkî-i bî-çâre melûl ü gamgîn

Söz tamâm oldı niyâz eyleyelüm dergâha
İşidüp diye feleklerde melekler âmîn

Nitekim mâşıta-i dehr ‘arûs-ı çemenüñ
Çihresin eyleye ârâyiş-i zib ü tezyîn

Lutf tab ‘ehline ola nitekim hâlet-bahş
Çihre-i dil-ber ü şi’r-i ter ü âvâz-ı hazîn

Hûr-sîmâlar ile şöyle pür olsun haremüñ
Görüp îmâna gele anı sanem-hâne-i Çîn

Şöyle eş’âr-ı güher-bâr okına aduña kim
Cân u dilden ide Hassân aña yüz bin tahsîn

Andelîbân-ı hoş-elhân-ı gülistân-ı senâ
İdeler medhüñ ile hoş nagamât-ı rengîn