ANADOLU
Beşikler vermişim Nuh'a
Salıncaklar, hamaklar,
Havva ana'n dünkü çocuk sayılır,
Anadoluyum ben
Tanıyor musun?
Utanırım,
Utanırım fukaralıktan,
Ele güne karşı çıplak...
Üşür fidelerim,
Harmanım kesat.
Kardeşliğin, çalışmanın,
Beraberliğin,
Atom güllerinin katmer açtığı
Şairlerin, bilginlerin dünyalarında
Kalmışım bir başıma,
Bir başıma ve uzak
Biliyor musun?
Nasıl severim bir bilsen
Köroğlu'nu
Karayılanı
Meçhul askeri...
Sonra Pir Sultan'ı ve Bedreddin'i
Dayan kitap ile
Dayan iş ile
Tırnak ile, dış ile
Umut ile, sevda ile düş ile
Dayan, rüsva etme beni.
Gör nasıl yeniden yaratılır mı?
Namuslu, genç ellerinle
Kızlarım,
Oğullarım var gelecekte
Her biri vazgeçilmez bir cihan parçası,
Kaç bin yıllık hasretimin goncası,
Gözlerinden
Gözlerinden öperim
Bir umudum sende
Anlıyor musun?
HASRETİMDEN PRANGALAR ESKİTTİM
Seni anlatabilmek seni
İyi çocuklara, kahramanlara
Seni anlatabilmek seni
Namussuza, halden bilmeze
HABERİN VAR MI?
Haberin var mı taş duvar?
Demir kapı, kör pencere
Yatağım, ranzam, zincirim
Uğruna ölümlere gidip geldiğim,
Zulamdaki mahzun resim, haberin var mı?
Görüşmecim yeşil soğan göndermiş
Karanfil kokuyor cigaram
Dağlarına bahar gelmiş memleketimin.
Terk etmedi sevdan beni,
Aç kaldım, susuz kaldım,
Hayın karanlıktı gece
Can garip, can suskun, can paramparça.
Ahmed ARİF- 2 Haziran 1991 tarihinde yitirdiğimiz değerli şairimizi saygı ile anıyoruz.
0 Yorumlar